Odpoczywanie to ważny obszar naszego życia. traktujemy go jednak trochę po macoszemu.
Jak zło konieczne.
Zapominamy, że odpoczywamy z jednego powodu – aby przeżyć. Odpoczynek jest składową życia, jest nam niezbędny, ma moc regeneracji i przywracania nam wewnętrznej siły. Gdy nie potrafimy mądrze i racjonalnie odpoczywać i oderwać się od pracy, to nie będziemy dalej efektywnie pracować. Ten argument powinien też przekonać perfekcjonistów 😉 Pewnym jest, że odpoczynek powinien być nieodłączną częścią naszego funkcjonowania i planu dnia.
Z wielu powodów nie potrafimy jednak efektywnie odpoczywać. Oto i kilka niektórych naszych fałszywych przekonań, które uniemożliwiają nam efektywny odpoczynek:
1. Odpoczynek to lenistwo, luksus i fanaberia
Wydaje nam się, że tylko ciężką pracą i harówką możemy osiągnąć upragniony cel i zrealizować swoje najskrytsze marzenia. Że odpoczynek nie ma nic wspólnego z prawdziwym życiem, że jest oznaką pustki, nicości, beznadziei i marazmu. Że jest przereklamowany. Puste przeloty to synonim nicnierobienia, a ono jest przeciwieństwem,
Kultura, w jakiej żyjemy, napędza do działania, produkowania i kreowania, bo inaczej jesteśmy przegrani. W końcu jak się nie wyrabiasz, to znaczy, że nie umiesz się optymalnie zorganizować. Jesteś słaba. Nie dowozisz. Nie nadajesz się do tych realiów. Nie przystajesz do tej jakże zmiennej rzeczywistości. A przecież jedną z naszych podstawowych potrzeb jest potrzeba przynależności. Dla wielu z nas, opacznie rozumianej idei produktywności i sprawczości. Do grupy, rodziny, przyjaciół, teamu z firmy. Chcemy przynależeć. A cena za to jest czasem bardzo wysoka. Nadgodziny, ogromnie starania, branie na siebie zbyt wielu zdań i obowiązków, a za tym idzie brak odpowiedniej dawki relaksu i wypoczynku.
2. Odpoczynek to strata czasu, na którą nie możemy sobie pozwolić
Często utożsamiamy “sukces” z tytaniczną pracą, ogromną produktywnością i wytrwałością ponad siły. Mamy obsesję na punkcie marnowania czasu i spory problem z nicnierobieniem i słodką bezczynnością. Gdy wchodzimy do świata relaksu i odpoczynku, często towarzyszy nam poczucie winy i wizja straconego czasu. I znowu zaczynamy działać jak nakręcona zabawka, która ma fiksację na punkcie robienia. Pytanie, co Ci daje to ciągłe działanie? Może szukasz w nim potwierdzenia swojej wartości? Może to ono buduje Twoje poczucie własnej wartości?
3. Na odpoczynek trzeba sobie zasłużyć
“Najpierw muszę zapracować, potem zasłużyć na przyjemność i zabawę”, albo “Jak siadam i odpoczywam, to znaczy, ze jestem leniwa”, znasz to? Odpoczynek powinien wejść nam w nawyk, stać się potrzebą fizjologiczną, tak jak jedzenie, sen i ruch. Dlatego, jeśli do tej pory nie odpoczywałaś, zacznij to robić jak najszybciej. Wydaje nam się, że najpierw powinniśmy się narobić, a dopiero potem możemy odpocząć. Sorry, ale odpoczynek nam się po prostu należy. Nasz organizm potrzebuje snu, aby zdrowo funkcjonować.
4. Odpoczynek to nuda i rutyna
Dziś nudzić się nie wypada, a ludzie, którzy nie mają nic do zrobienia, są postrzegani jako mało inteligentni i nudni. Na serio? Tylko, że my potrzebujemy się pobudzić, zwolnić, wyłączyć często przeintelektualizowany monolog wewnętrzny. Dzięki nudzie mamy szansę wyciszyć się, uspokoić, odetchnąć i zastanowić, co chce, na co mam ochotę, co mnie cieszy, co bawi, co drenuje od środka. Pobyć ze sobą.
5. Traktowanie odpoczynku zadaniowo
Chcemy idealnego odpoczynku. Najlepiej Karaiby albo Malediwy. Wydaje nam się, że inaczej nie odpoczniemy w pełni. Myślimy, że to musi być wyjazd do bajkowej scenerii. Jednak najważniejszy odpoczynek to nie odpoczynek na wczasach all inclusive, tylko składający się z codziennych, małych rzeczy ( spacer, drzemka, wyłączony telefon kilka godzin). Nie musi być spektakularnie. Może być zwyczajne.
6.Nieplanowanie odpoczynku
Nie wpisujemy go w kalendarz. Czas poświęcony na odpoczynek powinien być czasem zaplanowanym. Wpisz go do grafiku. Do kalendarza. Od już. Chcemy za wszelka cenę wykorzysta każdą sekundę. Zamiast położyć się i nic nie robić, ciągle fiksujemy się na zadaniach i powinnościach.
Pamiętaj proszę, gdy nie odpoczywamy, nie regenerujemy sił, za to za dużo i zbyt ciężko pracujemy, to bardzo prawdopodobne, że stres chroniczny, a potem wypalenie zawodowe czy zaburzenia lękowe, wkradną się do naszego życia szybciej niż myślimy i zostaną z nami na długo. Dlatego warto zaprzyjaźnić się bardziej z odpoczywaniem i w końcu dać sobie na to przyzwolenie. Bez karcenia siebie i wyrzutów sumienia.
TAK WIĘC CUDNEGO ODPOCZYWANIA. TAKIEGO, JAKIEGO SOBIE ŻYCZYSZ I JAKIEGO POTRZEBUJESZ 😉
